Agnieszka Kramkowska-Dąbrowska

Artykuł opowiada o archiwum Władysława Terleckiego przechowywanym w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Przekrojowo prezentuje jego zawartość oraz wskazuje znaczenie, jakie mają bruliony tekstów drukowanych i niepublikowane utwory pisarza w rozumieniu jego wyobraźni twórczej. Autorka rozważań podejmuje odnalezioną w brulionie pisarza metaforę pisania jako budowania plastra miodu i za jej pomocą, na wybranych przykładach z archiwum, przybliża metodę twórczą Terleckiego. Odtworzenie technicznej strony procesu pisania jest w przypadku tej twórczości niezwykle istotne, ponieważ rzuca światło na poetykę publikowanych utworów. Analizy poszczególnych maszynopisów, a także tekstów publikowanych pokazują także samoświadomość Terleckiego związaną z procesami twórczymi.